مصطفی مستور از آن نویسندگانی است که می‌توان بدون نگرانی آثارش را به کتابخوان‌ها معرفی کرد. کتاب‌های او همیشه خواندنی بوده‌اند و اوقات خوب و لذت‌بخشی برای مخاطب فراهم می‌کنند. 

لذتی که از خواندن آثار مستور برای مخاطب حاصل می‌شود، لذتی صرفاً سرگرم‌کننده نیست؛ آورده‌ای است که باید پس از خواندن یک اثر به روح و ذهن خواننده منتقل شود. می‌توان ادعا کرد مخاطب پس از خواندن کتاب‌های مستور، مخاطب قبلی نیست و قطعاً تفاوت‌هایی کرده و این همان «آن» آثار این نویسنده است. 

مصطفی مستور در ۱۳۴۳ در اهواز به دنیا آمد. او در سال ۱۳۶۷ در رشته مهندسی عمران از دانشگاه شهید چمران اهواز دانش‌آموخته شد و دوره کارشناسی ارشد را در رشته زبان و ادبیات فارسی در همان دانشگاه گذراند. مستور تصمیم گرفت هم مهندس باشد و هم نویسنده و همیشه گفته است که علم و معادلات ریاضی در نوشتن داستان‌ها و پرداخت شخصیت‌های آثارش به او کمک کرده‌اند. نخستین کتابش را در سال ۱۳۷۷ با عنوان «عشق روی پیاده‌رو» که شامل ۱۲ داستان کوتاه بود، منتشر کرد.  نخستین کتاب نشان داد، او نویسنده‌ای است که حرف‌های زیادی برای گفتن دارد؛ حرف‌هایی که به مذاق کتابخوان‌ها خوش می‌آمد. او جزو نویسندگانی بود که تصمیم گرفته بود برای همه طیف‌ها بنویسد. خواننده‌های او هم نوجوانان بودند، هم اساتید دانشگاه و هم زنان خانه‌دار. او نویسنده‌ای است که توانست مرز میان رمان‌های عامه‌پسند و ادبی را کمرنگ کند. مستور نشان داد می‌توان هم از ادبیات فاخر بهره برد و هم برای همه سلایق کتاب‌خوانی داستان نوشت، چاپ‌های متعدد آثارش گواه این مسئله هستند.

داستان‌ها و شخصیت‌های مستور سرشار از اندیشه‌اند اما این فلسفه و اندیشه موجب نمی‌شود که خواننده با اثری سخنران و فلسفه‌زده مواجه باشد. داستان‌ها چنان پرقصه و شخصیت‌پردازی‌ها عمیق است که مخاطب به هیچ عنوان حضور یک نویسنده‌ اندیشمند را پشت اثر حس نمی‌کند.

در همه آثار این نویسنده اندوهی عمیق وجود دارد که در نهایت از پس این اندوه بزرگ و عمیق روزنه‌ نوری پدید می‌آید. شاید این اندوه موجود در آثار مستور هم به همان نگاه فلسفی و یا حتی مذهبی او برمی‌گردد.   مستور در آثار کوتاه و بلند خود فراوان به «عشق» پرداخته و می‌توان گفت از جمله کسانی است که در نمایش عشق‌های ساده میان آدم‌های معمولی تبحر دارد، چنان که با توصیف احساساتی به ظاهر ساده آن را به تجربه‌ای تازه و پرکشش بدل می‌سازد.

نگاهی که مستور به «عشق» دارد نگاهی خاص خودش است؛ همان نگاه ناب و زاینده در ادبیات عرفانی ایرانی. نگاهی که در دهه‌های پیشین ادبیات معاصر گم شده بود و مصطفی مستور دوباره آن را به مخاطب بازگرداند.   

آثار مستور برنده جوایز معتبر ادبی شده‌اند. برگزیده بهترین رمان سال‌های ۷۹ و ۸۰ جشنواره قلم زرین برای رمان «روی ماه خداوند را ببوس» و برگزیده بهترین رمان سال ۱۳۸۲ جایزه ادبی اصفهان برای رمان «استخوان خوک و دست‌های جذامی» از جمله این جوایز است. البته آثار مصطفی مستور جزو کتاب‌های پرفروش بوده‌اند و به چاپ‌های ۳۰ و حتی ۴۰ رسیده‌اند. این تعدد چاپ نشان می‌دهد او جایزه‌اش را از دستان مردم گرفته است.  از کتاب‌های مورد استقبال این نویسنده می‌توان به «روی ماه خداوند را ببوس»، «چند روایت معتبر»، «حکایت عشقی بی‌قاف، بی‌شین، بی‌نقطه» و «استخوان خوک و دست‌های جذامی»   اشاره کرد.